46 Richtlijn Mondzorg voor jeugdigen

Zijnde tandarts, tandartsspecialist, mondhygiënist, tandprotheticus of tandartsassistent.

Dit was het zogenoemde ‘systeem Kantorowicz’ of ‘Bonner-systeem’ (naar de voorvechter ervan en de plaats waar het voor het eerst was ingevoerd).

Als reactie hierop kregen ziekenfondsen de bevoegdheid om geen nieuwe contracten met nieuw gevestigde tandartsen af te sluiten in regio’s met een verhouding van één tandarts op 3.250 inwoners. Veel jonge tandartsen namen daarop noodgedwongen hun toevlucht tot het buitenland.

Wat hier waarschijnlijk meespeelt, zijn de veranderende gezagsverhoudingen in de jaren zestig. Een voorbeeld daarvan wordt aangehaald door Edeler (2009). Toen een TNO-onderzoeksgroep in de jaren vijftig kinderen uit Tiel en Culemborg regelmatig wilde onderzoeken, kreeg men daar eenvoudig via de gemeente of via de schooldirecteuren toestemming voor. In de jaren zestig moesten ouders worden aangeschreven om toestemming te vragen (en kreeg men te maken met weigeringen).

Meer informatie over de competenties van mondzorgverleners alsmede adresgegevens van praktijken, kunt u vinden op de websites van de Nederlandse Vereniging voor Kindertandheelkunde (www.​nvvk.​org), de NMT (www.​nmt.​nl), de Vereniging tot Bevordering der Tandheelkundige Gezondheid voor Gehandicapten (www.​vbtgg.​nl) en de Nederlandse Vereniging voor Mondhygiënisten (www.​mondhygienisten.​nl).