Regelmatig is ‘acute verwardheid’ de diagnose van het psychisch functioneren van ouderen met plotselinge gedragsstoornissen. Dit begrip maakt echter niet duidelijk of er sprake is van stoornissen in bewustzijn, aandacht en concentratie of cognitie, of van combinaties hiervan. In dit artikel wordt aan de hand van twee casus duidelijk gemaakt dat beoordeling en benoeming van aandacht en bewustzijn, samen met het uitvoeren van een volledig lichamelijk onderzoek (corpus), het ABC vormen voor een goede analyse van acute verwardheid bij ouderen. Alleen op deze wijze kan men betrouwbaar de diagnose delier stellen, de belangrijkste oorzaak van acute verwardheid bij ouderen. Vroegtijdig herkenning van het delier is van groot belang, omdat dit snelle behandeling van de altijd aanwezige lichamelijke stoornissen mogelijk maakt en de kans op cognitieve restschade verlaagd. Enkele eenvoudige diagnostische instrumenten kunnen de huisarts goede diensten bewijzen.