Ach vaderlief…

Vroeger was het overzichtelijk. Als vader en moeder gingen scheiden, ging het gezag bijna altijd naar moeder. Vader deed eens in de twee weken iets geforceerd leuks met zijn kind. De rest van de tijd zat hij in de kroeg zijn verdriet en frustratie weg te drinken, zich ervan bewust dat hij niet of nauwelijks een toegevoegde waarde in het leven van zijn kind had. De enige pressiemiddelen in de strijd tegen zijn ex waren het knoeien met de alimentatie (iedere maand de alimentatie een dag later overmaken en je bespaart op den duur een maand!) en zwijgen over het programma met zoon- of dochterlief in ‘zijn’ weekend. Ach, zulke obstructies waren ook mijn vader niet vreemd. Sindsdien is het eigenlijk alleen maar bergafwaarts gegaan. Neem co-ouderschap. Soms verhevigt het juist het conflict om tot elkaar veroordeeld te zijn in tijden van vechtscheiding. …