De aandachtstekort-hyperactiviteitstoornis (adhd) bij volwassenen vormt de laatste jaren een nieuwe diagnostische uitdaging voor de Nederlandse psychiatrie. Tot voor kort werd aangenomen dat kinderen met adhd over hun symptomen zouden heen groeien na de adolescentie. Nu rapportages over adhd bij zowel kinderen als volwassenen vaak in de media verschijnen, is ook enige controverse ten aanzien van de validiteit van de diagnose ontstaan (Buitelaar, 2001). Dit heeft te maken met onbeantwoorde vragen over de betrouwbaarheid van de retrospectieve diagnostiek, de afgrenzing van andere, vaak comorbide stoornissen, en over behandeling met stimulantia zoals methylfenidaat (Ritalin®).
Diagnostiek van adhd op volwassen leeftijd is nog geen vast onderdeel van de geestelijke gezondheidszorg. Ondanks de sterk toegenomen aandacht voor adhd is er op bevolkingsniveau nog steeds sprake van duidelijke onderdiagnostiek en onderbehandeling van dit syndroom, bij kinderen en vooral bij volwassenen. In deze bijdrage zal een overzicht worden gegeven van de huidige stand van zaken ten aanzien van diagnostiek en behandeling van adhd bij volwassenen.