Afscheid

Van mama naar een crisispleeggezin. Dan naar een medisch kindertehuis, naar een tante, terug naar mama en vervolgens opnieuw naar een crisispleeggezin. Amy (9) had al heel wat verhuizingen achter de rug toen ik haar leerde kennen, en nog steeds zat ze op een tijdelijke plek waarvan ze opnieuw afscheid zou moeten nemen. In de zoektocht naar een perspectiefbiedende plek vroeg ik haar waar ik op moest letten. Het allerliefst wilde ze een hond. Het gezin dat beschikbaar kwam, had geen hond, maar de buren wel. Hun hond zou Amy vaak uit mogen laten, en zo heb ik toch een beetje aan haar wensen kunnen voldoen. Ook over het afscheid nemen en kennismaken liet ik Amy meedenken. Zo hoop ik de beschadiging van het vertrouwen in mensen - die elke overplaatsing veroorzaakt - wat te beperken. …