De toenemende druk op alle burgers om te participeren in arbeid leidt ertoe dat steeds meer mensen met een beperking zullen gaan werken en dat er een duurzame match gecreëerd moet worden tussen de aanwezige mogelijkheden en de eisen die het werk stelt. Dit is evenzeer van belang voor iemand die geboren is met een beperking, een oudere werknemer die een chronische aandoening gekregen heeft, als een medewerker die in de loop van zijn carrière door een ongeval het oude werk niet meer kan verrichten. Dit belang van blijvende participatie komt ook tot uitdrukking in verschillende internationale verdragen die vragen om een gelijke behandeling, ook op de arbeidsmarkt, voor mensen met een beperking. Aanpassing van de wetgeving die de afgelopen jaren in Nederland is doorgevoerd, heeft wel geleid tot meer beleidsmatige aandacht voor de positie van mensen met een beperking in de arbeidssituatie maar heeft niet geleid tot een hogere mate van arbeidsparticipatie van mensen met een beperking. Vandaar dat het belangrijk is om te bekijken welke factoren van invloed zijn op het proces van integratie en re-integratie. Op deze manier kunnen we de bevorderende en belemmerende factoren met betrekking tot re-integratie bepalen, en werknemers en werkgevers ondersteunen bij het duurzaam plaatsen van mensen met een beperking. In Nederland is systematisch onderzoek naar factoren die van invloed zijn op een duurzame plaatsing van mensen met een beperking nog relatief schaars. Systematisch onderzoek, wetenschappelijke kennis en praktijkervaring met betrekking tot de arbeidsintegratie en arbeidsre-integratie bestaat buiten Nederland echter al sinds lange tijd onder de naam ‘vocational rehabilitation’.
