Enuresis is een vorm van incontinentie. Incontinentie is het ongecontroleerd verlies van (in dit geval) urine op een leeftijd dat er normaal controle over bestaat. Urine-incontinentie wordt verdeeld in continu of intermitterend urineverlies. Enuresis is het intermitterend of niet-continu controleverlies en betreft urineverlies tijdens de slaaptoestand op een leeftijd van minimaal 5 jaar. Termen als enuresis nocturna (’s nachts) en diurna zijn volgens de huidige definities strikt genomen achterhaald. Een kind met primaire enuresis is nooit zindelijk geworden; een kind met secundaire enuresis is weer in bed gaan plassen na een periode van zindelijkheid. Dit onderscheid heeft tegenwoordig geen consequenties voor de initiële behandeling, maar kan van invloed zijn op de keuze voor aanvullende psychologische begeleiding. Het onderscheid tussen continu en intermitterend en tussen enuresis met en zonder bijkomende klachten is relevant. Belangrijke bijkomende klachten zijn verlies tijdens waken, fecale incontinentie, urineweginfecties, of een patroon van urineverlies bij abnormale ontlediging (zie Anamnese). Dit zijn redenen voor specialistisch onderzoek. Bij de monosymptomatische enuresis zijn er geen bijkomende klachten en dit kan in eerste instantie door de huisarts worden herkend en behandeld.
