De eerstekeusbehandeling bij langdurige slapeloosheid is cognitieve gedragstherapie, cgt-i. Deze verzameling van interventies bestaat doorgaans uit een combinatie van psycho-educatie, slaaphygiëneadviezen, gedrags- en cognitieve interventies en ontspanningsoefeningen. Stimuluscontrole en slaaprestrictie vormen de kern van de behandeling: die brengen processen S en C en de associatie met het bed weer op orde en verminderen arousal. Naast volledige, fysieke uitvoering zijn ook verkorte en online of groepsvarianten van cgt-i effectief. Voorafgaand aan en tijdens cgt-i zet je motiverende gespreksvoering in. Registratie met een slaap-waakdagboek loopt als een rode draad door de behandeling. Wanneer de cognitief-gedragsmatige aanpak niet beschikbaar is of onvoldoende helpt, kunnen benzodiazepineagonisten worden voorgeschreven, bij voorkeur kortdurend. Laag doseren en regelmatig evalueren zijn hierbij van belang. In de praktijk worden bij slapeloosheid ook versuffende antidepressiva en antipsychotica voorgeschreven. Mindfulness en Acceptance and Commitment Therapy bieden alternatieve of aanvullende mogelijkheden binnen de niet-medicamenteuze behandeling van langdurige slapeloosheid.