In acht korte hoofdstukjes legt de auteur uit wat bemoeizorg is. Met het verdwijnen van grootschalige psychiatrische instellingen ver van de bewoonde wereld, ontstond – opnieuw – het probleem van onaangepaste chronisch gestoorde mensen die zichzelf verwaarlozen en anderen tot overlast zijn. Het doel van de bemoeizorg is om patiënten een vangnet te bieden zodat zij ondanks hun handicap een redelijk zelfstandig leven kunnen leiden en ook nog enige kwaliteit van leven hebben. Het boekje gaat in op de vraag hoe je een maatschappelijk steunsysteem rond een zorgmijder opbouwt en onderhoudt; hoe je als ‘bemoeizorger’ contact met de cliënt en zijn systeem krijgt en hoe de contacten met verwijzers naar de ‘bemoeizorginstelling’ geregeld kunnen worden.