Doel:
Achterhalen van de ervaring van het gesprek over het reanimatiebeleid dat standaard bij iedere opname wordt gevoerd bij geriatrische patiënten of hun vertegenwoordigers.Opzet: Prospectief, observationeel, exploratief survey-onderzoek
Methode:
Gedurende 10 weken werd aan alle nieuw opgenomen patiënten of vertegenwoordigers van wilsonbekwame patiënten op een afdeling geriatrie van een algemeen ziekenhuis, met een semi-gestructureerd interview gevraagd naar hun ervaring van het gesprek over het reanimatiebeleid. Ook werd er gevraagd naar factoren die mogelijk invloed hebben op deze ervaring, en naar verbeterpunten van het gesprek. De primaire uitkomst was het cijfer op een schaal van 1 t/m 10 met betrekking tot de tevredenheid over het reanimatiegesprek.
Resultaten:
Er werden 76 deelnemers, waarvan 29 wilsbekwame patiënten en 47 vertegenwoordigers, geïncludeerd. Het reanimatiegesprek duurde gemiddeld 4,5 minuut (SD 3,2) en in 70% (n=53) werd een niet-reanimatiebesluit genomen. De beoordeling van het reanimatiegesprek op een schaal van 1 t/m 10 was gemiddeld 7,8 (SD 1,5). In totaal werden er 121 positieve opmerkingen gemaakt tegenover 70 negatieve. Als belangrijkste verbeterpunten worden genoemd: beter inleiden van het gesprek (17%), meer uitleg geven over reanimatie en de kans op succes (17%) en het geven van informatie voorafgaand aan de opname, zodat patiënt en vertegenwoordiger al op de hoogte zijn dat er gesproken gaat worden over het reanimatiebeleid (12%).Conclusie: Patiënten en vertegenwoordigers van wilsonbekwame patiënten staan positief tegenover het standaard bespreken van het reanimatiebeleid met de arts tijdens het opnamegesprek op een afdeling geriatrie, en beoordelen dit gesprek met een 7,8/10. Ter verbetering wordt voorbereiding van de patiënt en vertegenwoordiger voor het reanimatiegesprek en uitgebreidere communicatie tijdens het gesprek aanbevolen.
