Het beeld van een arts die, diep in de nacht, door een gang in het ziekenhuis naar de Eerste Hulp rent, de witte jas fladderend om zich heen, op weg naar een doodzieke patiënt om deze met heroïsche ingrepen te redden, hoort thuis op de televisie, niet in het leven van een student geneeskunde in Nederland aan het begin van de 21e eeuw. Artsen van de toekomst gaan zorg verlenen aan patiënten van de toekomst, en deze patiënten hebben met een hoge graad van waarschijnlijkheid aandoeningen waarbij heroïek en fladderende witte jassen enigszins ridicuul zouden zijn. De arts van de toekomst zal in de zorg voor patiënten van de toekomst over vaardigheden moeten beschikken die vooral met ‘care’ en minder met ‘cure’ te maken hebben. Recente publicaties geven een helder beeld van de belangrijkste aandoeningen en ziekten waarmee artsen (en samenlevingen) omstreeks 2020 te maken zullen hebben. Chronische ziekten zullen een (nog) hogere prevalentie hebben dan nu; de vergrijsde bevolking in hoogontwikkelde landen in Noord-Amerika en Europa vertoont dan patronen van morbiditeit en mortaliteit die zich, naar verwacht wordt, enkele decennia daarna ook elders (India, China, Brazilië) zullen voordoen. De studenten geneeskunde die dit hoofdstuk lezen, zullen in hun werk vooral te maken gaan krijgen met patiënten met een ziekte uit de top drie van chronische lichamelijke ziekten: hart- en vaatziekten (inclusief cerebrovasculaire aandoeningen), kanker en chronische luchtwegobstructie. Depressie, verkeersongevallen, infectieziekten en suïcide blijven in dit hoofdstuk over chronische (lichamelijke) ziekten buiten beschouwing.
