Cognitieve gedragstherapie in de praktijk

Mies Jansen-Arends volgde de cursus in het voorjaar van 2004. Ze is dertig jaar huisarts in Apeldoorn in een duopraktijk met haar echtgenoot. Waarom nam ze deel aan de cursus? ‘Ik stam nog uit de tijd dat in de opleiding klachtbeleving en -betekenis geen items waren. Door middel van cursussen (onder andere de cursussen Patiënt-Arts-Communicatie, methodisch werken, somatische fixatie, the heartsink patient) heb ik me in de loop der tijd daarin geschoold. Sinds enkele jaren ben ik ook opleider. In dat kader maak ik vaak video-opnamen van consulten. Dan krijg je een spiegel voorgehouden van je eigen consultvoering. Je ziet bijvoorbeeld hoe je vaak vooringenomen het gesprek voert; je hebt al een idee over de patiënt en over de klacht en staat niet open in het gesprek. Dat kan zijn weerslag hebben op het effect van het consult: vooronderstellingen kunnen je adviezen beïnvloeden en voorbijgaan aan de werkelijke behoefte van de patiënt. Dat speelt zeker bij patiënten met lichamelijk onverklaarde klachten een grote rol. Daarnaast bleek onder andere uit het onderzoek dat werd gehouden bij de start van het centraal kwaliteitsthema GGZ, dat huisartsen veel patiënten zien met onbegrepen klachten, waarvoor geen lichamelijke oorzaak is gevonden. De GGZ-werkgroep in onze regio – waarin ik actief ben – wilde huisartsen graag methodes aanreiken om met deze categorie patiënten om te gaan. Deze cursus was daarvoor een goede mogelijkheid.’ …