Chronische obstructieve longziekte (chronic obstructive pulmonary disease, COPD) wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van chronische luchtwegvernauwing. Deze vernauwing gaat gepaard met een versterkte ontstekingsreactie in de luchtwegen en de longen ten gevolge van langdurige blootstelling aan schadelijke gassen en partikels.
De diagnose COPD moet worden overwogen bij iedere patiënt met symptomen van kortademigheid, chronisch hoesten en/of sputumproductie én een verleden met blootstelling aan risicofactoren voor de ziekte. Spirometrie is vereist voor het stellen van de diagnose. COPD kan worden geclassificeerd aan de hand van de GOLD-criteria voor luchtwegvernauwing, symptomen en risico op exacerbaties.
Een COPD-exacerbatie is een gebeurtenis gekenmerkt door een plotselinge verslechtering van de pulmonale klachten die afwijkt van de normale dag-tot-dagvariatie en leidt tot een verandering in de medicatie. De eerste stap in de behandeling van exacerbaties bestaat uit intensivering van luchtwegverwijdende medicatie. Daarnaast worden systemische corticosteroïden gegeven.
COPD is een heterogene systemische aandoening. Comorbiditeit kan in belangrijke mate bijdragen aan de morbiditeit en mortaliteit van patiënten met COPD. Opsporing en gerichte behandeling van deze bijkomende aandoeningen worden dan ook in toenemende mate beschouwd als essentiële onderdelen van de medische zorg voor COPD-patiënten.
