'We hebben samen met de Vrije Universiteit Brussel en de Hogeschool Gent een onderzoek gehouden onder 5.500 ouderen in Nederland en Vlaanderen. De conclusie: de coronamaatregelen veroorzaken eenzaamheid. Zo'n zestig procent zegt mensen om zich heen te missen. Er is sociale eenzaamheid, maar vooral de emotionele eenzaamheid is groot. Het gemis van een hechte en intieme band met dierbare personen, het gevoel van geborgenheid, even vastgehouden worden. Ik ken het gevoel, ik ben zelf 62 en heb vier maanden mijn kinderen en kleinkinderen niet gezien. Ik wil daar wel iets positiefs aan toevoegen: daarmee zijn ouderen niet bij voorbaat verloren. Veel ouderen geven aan dat zij digitale technieken gebruiken, ze hielden contact middels beeldbellen. Dit werkt overigens niet goed bij ouderen met cognitieve problemen, zoals ouderen in verpleeghuizen. Hulpverleners helpen daarbij, maar het leidt vaak tot verwarring. Een ander positief punt: zelfstandige ouderen gaven tijdens de lockdown een nieuwe invulling aan hun dag. Een kwart ging vaker wandelen en fietsen. Je ziet ook dat ouderen zelf veel contact zochten, zo'n 47 procent belde vaker familieleden. Dat compenseert enigszins de sociale eenzaamheid, maar niet de intieme eenzaamheid. Vooral in verpleeghuizen hebben de toch al kwetsbare bewoners door het bezoekverbod voor familie veel geleden. Het moet in de toekomst anders. We waren niet voorbereid op deze pandemie. Met voldoende testcapaciteit en genoeg beschermende middelen kunnen verpleeghuizen bezoekers toch toelaten, mits die bezoekers verstandig zijn en thuisblijven als ze zelf ziek zijn. Ik hoop dat we een volgende pandemie slimmer aanpakken en vooral regionaal of lokaal ingrijpen en niet meteen in het hele land.'
