Hoewel veel hersengebieden tot op zekere hoogte betrokken zijn bij emoties, is een aantal aan te wijzen dat zich specifiek bezig houdt met emotionele informatieverwerking. Een klassieke theorie over de werking van het emotionele brein is afkomstig van Papez (1937). Het circuit van Papez bestaat uit een reeks aaneengeschakelde hersengebieden waarin emotionele informatie vanuit de thalamus naar de corpora mamillaria (onderdeel van de hypothalamus, zie figuur 1) wordt gestuurd. Vervolgens komt deze informatie via de nucleus ante rior thalami terecht in de gyrus cinguli, een gebied dat door Papez werd beschouwd als de zetel van de emotionele gewaarwording. De output van de gyrus cinguli wordt naar de hippocampus verstuurd, waarna de signalen via de fornix het corpus mamillare weer bereiken. MacLean heeft vijftien jaar later het circuit van Papez uitgebreid met ondermeer de amandelkernen (amygdalae) en de prefrontale cortex en deze structuren het‘limbisch systeem’ genoemd (MacLean, 1952). Hij ging ervan uit dat de hippocampus een belangrijke rol speelt bij de integratie van externe en interne signalen met emotionele gewaarwording als gevolg.
Figuur 1
Corpus mamillare, fornix, hippocampus en amandelkern (diep gelegen in de linker hersenhelft) afgebeeld voor het mediale aanzicht van de rechter hersenhelft.
