In dit hoofdstuk wordt vanuit verschillende instellingen bekeken hoe cliënten met de oggz in aanraking komen en wat dat van hen vraagt. Het gaat daarbij om de manier waarop verschillende instellingen met oggz kunnen omgaan, waarbij er op z’n minst twee voorwaarden aan de professional gesteld mogen worden. Deze moet bereid zijn om de eigen blikvernauwing op te heffen en hij/zij moet bereid zijn te investeren in het contact vanuit de beleving van de burger om vanuit aansluiting toe te werken naar insluiting. Blikvernauwing treedt op doordat iemand vanuit een beperkt perspectief kijkt. Een bekend voorbeeld hiervan is het filmpje waarin basketballers elkaar de bal toespelen en aan de kijker wordt gevraagd om bij te houden hoe vaak ze elkaar de bal toespelen. Wanneer het filmpje stopt, weet iedere kijker hoe vaak naar elkaar is over gespeeld. Vervolgens wordt gevraagd of men ook de gorilla heeft gezien. Meer dan 60% blijkt die niet gezien te hebben. Als men het filmpje nogmaals bekijkt, vraagt iedereen zich af hoe het toch komt dat ze die gorilla niet gezien hebben. Professionals in en om de oggz zullen moeite moeten doen om vanuit het perspectief van de cliënt te begrijpen waarom de situatie vastloopt en de problemen zich opstapelen. Als instellingsregels en professionele protocollen niet voldoen, moet worden gekozen voor een onorthodoxe aanpak.
