Nierschade als gevolg van diabetes mellitus wordt diabetische nefropathie genoemd. Dit wordt over het algemeen gekenmerkt door albuminurie en verlies van nierfunctie. Diabetische nefropathie speelt een bepalende rol ten aanzien van de toegenomen (cardiovasculaire) morbiditeit en mortaliteit bij diabetes mellitus. In de diagnostiek spelen albuminurie, het beloop van creatinine en de bloeddruk een centrale rol. De behandeling bestaat uit goede regulatie van de diabetes mellitus en verminderen van de proteïnurie met hulp van ACE-remmers of angiotensine II-blokkers, zo nodig aangevuld met diuretica en zoutbeperking. Indien de albuminurie persisteert ondanks adequaat ingezette therapie, de eGFR < 45 ml/min is of de nierinsufficiëntie progressief is (> 3 ml/min/jaar afname in eGFR), dient overlegd te worden met de nefroloog.
Wij richten ons in deze bijdrage vooral op diabetes mellitus type 2, aangezien deze vorm van diabetes veruit het meest voorkomt in de huisartsenpraktijk.