‘Doe eens effe normaal man’

Ik ben nu bijna negen jaar praktijkondersteuner. In deze tijd heb ik talloze mensen mogen ontmoeten. Natuurlijk hoor ik te zeggen dat ik talloze mensen heb mogen behandelen en begeleiden vanuit mijn vak als praktijkondersteuner. Maar zo voelt het niet. Voor mij is ieder contact een “ontmoeting”. Steeds meer word ik me bewust van mezelf in mijn ontmoeting met de ander. In elk contact neem je jezelf mee: wie je bent, je ervaring, maar ook je gevoel van de dag. Ik denk zelfs je gevoel van dat moment. Bij mij kan dat namelijk nogal eens verschillen op een dag. Ik heb vrij snel een “gevoel” bij een contact, het doet iets met me. Soms, of misschien zelfs wel vaak, roept de ander een emotie of reactie bij me op. Ik ben er van overtuigd dat dat bij die ander net zo is. …