Een nog steeds groeiend aantal neurologische aandoeningen blijkt het gevolg te zijn van erfelijke aandoeningen van constituerende elementen van ionkanalen (kanalopathieën). De meeste van deze aandoeningen zijn episodisch/paroxismaal/periodiek/aanvalsgewijs – al deze termen worden in de nosologische nomenclatuur gebruikt. De eerste ionkanaalafwijkingen in de neurologie werden vermoed bij een aandoeningen van spieren, de zogenoemde hyperkaliëmische periodieke paralyse, op basis van eerder gevonden neurofysiologische karakteristieken in geïsoleerde spiervezels.1 De gepostuleerde defecten werden vervolgens bevestigd door identificatie van mutaties in genen die codeerden voor (onderdelen van) ionkanalen.2 Vervolgens werden ook ionkanaaldefecten gepostuleerd als oorzaak van episodische aandoeningen van het centrale zenuwstelsel. Deze konden worden opgespoord en bevestigd door middel van koppelingsonderzoek in families.