Ultrageluid werd hoofdzakelijk in de Parodontologie gebruikt, totdat Richman in 1957 ultrageluid in de Endodontologie introduceerde als een methode om het wortelkanaal te instrumenteren/prepareren met behulp van ultrasoon oscillerende vijlen. Het duurde echter tot 1976 voordat Martin een commercieel systeem introduceerde waarbij de irrigatie en instrumentatie van het wortelkanaal, met behulp van diamant gecoate instrumenten werd geïntegreerd. Hij noemde deze techniek ‘Endosonics’. Sinds de introductie is deze techniek verder geëvolueerd. Tijdens de ultrasone instrumentatie van het wortelkanaal kan men echter de vijl niet voldoende sturen waardoor de wand niet glad afgewerkt kan worden. Er kan zelfs beschadiging in het apicale deel van het wortelkanaal optreden. Omdat er binnen de endodontologie veel belang werd gehecht aan een conische preparatievorm (irrigeren en vullen) en relatief gladde kanaalwanden is het ultrasoon instrumenteren in onbruik geraakt. De introductie van de roterende nikkel titanium vijlsystemen om het wortelkanaal te prepareren hebben door hun succes het ultrasoon prepareren nog verder op de achtergrond gezet. Daarentegen is gebleken dat ultrasone irrigatie een zeer effectieve methode is om wortelkanalen te irrigeren. Er zijn in de loop van de jaren nog veel andere toepassingen voor ultrageluid binnen de endodontologie gevonden. In dit hoofdstuk zullen we deze toepassingen bespreken.
