Gebarentaal en anderstalige doven

Stelt u zich eens voor dat u en ik met andere mensen in een trein zitten om van plaats A naar B te komen. In de trein, die symbool staat voor onze samenleving, is toegankelijkheid tot taal en daarmee tot informatie cruciaal. Voor anderstalige doven is deze toegang vaak helemaal niet vanzelfsprekend. Dat geldt nog meer voor anderstalige dove nieuwkomers in Nederland. Bij gesprekken met een gemeente of een organisatie bijvoorbeeld, wordt er een tolk Nederlandse Gebarentaal ingezet. Die is wel te volgen voor dove personen die de Nederlandse gebarentaal beheersen, maar niet voor anderstalige doven. Zij beheersen vaak de basis van de Nederlandse gebarentaal niet, laat staan het niveau van een gesprek in een stadhuis. Maar net zo belangrijk: de samenleving is hierop nog onvoldoende ingericht. Dat heeft consequenties voor deze minderheidsgroep: meedoen in het onderwijs en op het werk en een actief sociaal leven leiden, betekent tal van belemmeringen overwinnen. Van anderstalige dove nieuwkomers verwachten we dat ze voor zichzelf opkomen en meedoen, maar we leggen te veel verantwoordelijkheid neer bij het individu. We zitten in een tijdperk waarin globalisering en de netwerksamenleving zich snel ontwikkelen en toegang tot taal speelt daarin een belangrijke rol. Anderstalige dove reizigers staan vaak al op achterstand. Hoe communiceer je als reiziger in deze alsmaar doordenderende trein? En hoe kunnen we ook zorgen voor een omgekeerde integratie? …