'Adoptie is ooit bedacht om kinderen die geen ouders hebben, op te laten groeien in een permanent gezin. Het was nooit bedoeld als voorziening voor kinderloosheid, maar dat is het wel geworden. Later heeft het narratief van internationale adoptie zich ook nog eenzijdig ontwikkeld tot een neokoloniaal beeld: de ideologie van "beter weten", waardoor het witte westen recht dacht te hebben op kinderen uit andere landen. Ook ging men ervan uit dat zorg, aandacht en welvaart de trauma's van kinderen altijd konden vergoeden. De biologische identiteit was hier ondergeschikt aan, is weggeschoven en wettelijk als niet relevant beschouwd. Het onderzoek van de commissie Joustra, maar ook eerdere studies, laten zien dat de werkelijkheid heel anders in elkaar zit.
