In juni, op de terugreis na de WONCA 2016 te Kopenhagen, nog in de roes van het interculturele enthousiasme en de stimulerende diversiteit over goede zorg, begon ik aan dit redactioneel. Het artikel over NHG-Praktijkaccreditering deed mij hard in de Nederlandse werkelijkheid landen. Het effect van deze – tijdrovende – vorm van accreditering blijkt zichtbaar op organisatorische aspecten, zoals de aanwezigheid van protocollen en het veilig melden van incidenten, maar niet op het niveau van de patiëntenzorg. Koren op de molen van de initiatiefnemers van Het Roer Moet Om. Maar ook reden om onszelf als beroepsgroep de kritische vraag te stellen of we met praktijkaccreditering de juiste koers varen als wij de zorg voor onze patiënten willen verbeteren.