'Wij zijn voor goede regelingen die de onkosten die mantelzorgers maken, vergoeden. Maar wij zijn tegen het in dienst nemen van mantelzorgers. Ons belangrijkste bezwaar daarbij is dat je de relatie tussen de zorgvrager en de mantelzorger fundamenteel verandert: je maakt van een persoonlijke relatie een zakelijke relatie. Er komt een instelling tussen te staan en je brengt geld in die relatie. Dat maakt dat er een machtsverhouding ontstaat, terwijl mantelzorg per definitie een vrijwillige keus moet zijn. Als je als mantelzorger in dienst bent van een instelling, zeg voor maandag en dinsdag van twaalf tot twee, dan kan je niet zeggen: ik heb op maandag even geen zin om bij mijn vader langs te gaan. Je moet. Daarnaast denken wij ook dat als mantelzorgers in dienst komen, ze minder kritisch zullen (durven) zijn richting die instelling. Bovendien creëer je scheve ogen, want welke mantelzorger bied je wel en welke geen dienstverband aan? Zo maak je de ene mantelzorger belangrijker dan de andere. Dat zag je ook tijdens de lockdown van het voorjaar: mantelzorgers die in dienst waren, mochten nog wel het verpleeghuis in terwijl andere mantelzorgers hun naasten drie maanden niet mochten bezoeken. Tot slot vraag ik me af hoeveel mantelzorgers hier financieel mee opschieten. Het gaat om weinig uren en lage uurtarieven en het arbeidscontract wordt ontbonden als de hulp- vrager overlijdt. Dat lijkt me arbeidsrechtelijk ook lastig te verdedigen.'
