HbA1c als diagnosticum: (g)een stap vooruit?

Onlangs heeft de American Diabetes Association (ADA) aangeraden om een HbA1c ≥ 48 mmol/mol (HbA1c ≥ 6,5%) te gebruiken als eerst aangewezen diagnostisch criterium voor diabetes mellitus. In deze beschouwing beschrijven wij de beperkingen van het gebruik van HbA1c als diagnosticum voor diabetes mellitus. Op de eerste plaats zijn er, naast de mate van glykemie, verschillende andere factoren die van invloed zijn op de hoogte van het HbA1c. Daarnaast heeft men een continue relatie aangetoond tussen HbA1c en het risico op macrovasculaire complicaties, ook bij HbA1c-waarden < 48 mmol/mol. Bij het gebruik van HbA1c als diagnosticum krijgen niet alleen minder mensen, maar krijgt ook een andere groep mensen de diagnose diabetes mellitus dan bij het gebruik van een nuchtere glucosewaarde of orale glucosetolerantietest. De praktische voordelen van het gebruik van HbA1c, zoals het niet nuchter hoeven zijn en een kleinere invloed van factoren als stress, wegen onzes inziens niet op tegen deze nadelen. Over het geheel genomen wegen wij de voor- en nadelen van de HbA1c-bepaling anders dan de ADA en willen wij de Nederlandse huisarts aanraden om niet van de huidige werkwijze af te wijken.