‘Hier valt veel winst te behalen’

‘Deze dame snijdt zichzelf. Niet allen in haar armen, ook in haar benen. Wij classificeren dat binnen GGZ als een heel ernstige aandoening. Ik zou me dus zorgen maken om Eva. Wat zit erachter? Is ze suïcidaal? Ons ACT-team (Assertive Community Treatment) is er voor vrouwen zoals Eva. We leveren bemoeizorg in crisissituaties. De problematiek die we zien, is vaak heel extreem. Cliënten zijn bijvoorbeeld zwakbegaafd, psychotisch en hebben dan ook nog een baby’tje om voor te zorgen. We werken met de SRH-methode: Systematisch Rehabilitatiegericht Handelen. Daarbij wordt stapsgewijs naar doelen gewerkt. Stap één is diagnostiek. Dus ook aan Eva zou ik eerst vragen wat er is gebeurd. Is er een conflict met iemand van de groep? Heeft ze stress op het werk? Ze heeft een verstandelijke beperking, maar is goed aanspreekbaar. Dus dit moet ze kunnen aangeven. Ook zou ik de diagnose van onze psychiater willen horen. Die zou haar eventueel tijdelijk kunnen laten opnemen op een crisisbed. Het zou me niet verbazen als bij Eva de psychiatrische problematiek net zo goed op de voorgrond staat als haar verstandelijke beperking. Misschien gedijt ze uiteindelijk beter bij psychiatrische zorg. Ook zou ik een beeld willen krijgen van haar netwerk. Wat is bijvoorbeeld de positie van familie? Met een deskundig team denk ik dat er voor Eva nog veel winst valt te behalen. Ik vind deze casus dan ook een schraal verhaal. Er is een multidisciplinair team, maar niemand die iets doet. De maatschappelijk werker vraagt zich af in hoeverre zij beslissingen moet nemen voor Eva. Maar ze zou zich iets heel anders moeten afvragen: wat is goede zorg? Ze zou zich veel méér met Eva moeten bemoeien. Eva woont semimuraal. Maar dat betekent niet dat je haar moet laten bungelen.’ …