IN PERSPECTIEF

Sommige mensen hebben medicatie nodig om op de been te blijven. Dat is een feit. Ik wist echter zeker dat ik nooit een van die mensen zou zijn. Ik moest dus even slikken toen mijn therapeut me twee jaar geleden antidepressiva adviseerde. Al maanden worstelde ik met mezelf: na tien jaar had ik mijn relatie verbroken, ik woonde tijdelijk bij mijn ouders, begon met een nieuwe baan, en mijn vader kreeg de diagnose botkanker. Beter zou hij niet worden. Als gezin genoten we aan de ene kant van de tijd die we nog samen hadden, zo maakten we een prachtige reis naar de Serengeti; aan de andere kant namen mijn moeder, zusje en ik noodzakelijkerwijs steeds meer zorgtaken op ons. Het was heftig, maar we bleven overeind. We konden niet anders. …