Inquispectie

Terwijl ik deze column schrijf is het stof rond de dood van collega Tromp nog altijd niet neergedaald en hebben de instanties die bijdroegen aan de situatie waarin hij geen andere uitweg zag dan zichzelf van het leven te beroven, slechts na grote druk halfslachtig openheid van zaken gegeven. In de door henzelf geschapen mist wassen zij hun handen in onschuld zonder maar de minste neiging tot enige introspectie. Tromp was een zeer gewaardeerde, en door zijn patiënten geliefde collega. Zijn dood en de manier waarop heeft een grote schok teweeg gebracht. Zijn doodzonde – een luguber woord in deze context – was, dat hij niet volgens protocol had gehandeld bij het uit zijn lijden helpen van een doodzieke terminale patiënt. Dit was reden voor de begeleider van zijn coassistent uit het AMC om na overleg met een medisch-ethicus (is dit een nieuw medisch specialisme?) zonder contact op te nemen met Tromp zelf de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IG Z) in te schakelen. Deze schakelde het Openbaar Ministerie in dat Tromp onderwierp aan een nachtelijke huiszoeking en langdurig verhoor. …