‘It takes a learning organization to protect a child’: Effectieve bescherming van kinderen tegen mishandeling

In 2003 mocht ik co-referent zijn bij de Marie Kamphuis-lezing, die Eileen Munro gaf met de titel: ‘Formal risk assessment instruments or intuitive knowledge’ (De Ruiter 2003). In 2002 verscheen de eerste editie van haar boek Effective child protection (Munro 2002). In dat boek brak zij een lans voor de empathische expertise van de jeugdzorgwerker, die in de toenmalige Britse ‘child welfare sector’ ondergeschikt dreigde te raken aan de bureaucratische afrekencultuur. Die laatste ontwikkeling was het gevolg van de geruchtmakende dood van de achtjarige Victoria Climbié in 2000, die in beeld was bij veel kinderbeschermingsorganisaties, maar toch stierf als gevolg van maandenlange mishandeling binnen haar gezin. In de eerste editie zette Munro risicotaxatie-instrumenten lijnrecht tegenover de intuïtieve kennis van sociaal werkers. In mijn toenmalige co-referaat heb ik daar een nuancering bij geplaatst, omdat er volgens mij deels sprake is van een schijntegenstelling. De professional die als taak heeft kinderen te beschermen, dient beide vormen van kennis te gebruiken: intuïtieve en rationele, analytische vormen van kennen en redeneren, om uiteindelijk tot een taxatie van de veiligheidssituatie en tot een afgewogen besluit te komen. Ik heb toen gewezen op de ontwikkeling van Structured Professional Judgment (SPJ) -methoden voor risicotaxatie (De Ruiter 2003), waartoe bijvoorbeeld de CARE-NL (De Ruiter en Jong 2006; De Ruiter et al. 2020) behoort, waarin beide vormen geïntegreerd worden. …