Skip to main content
Mijn bibliotheek
Shop
Nieuws Boeken Tijdschriften Toetsvragen Web-tv Video Audio
Tips voor Mijn BSL
Inloggen

Welkom bij Scalda & Bohn Stafleu van Loghum

Scalda heeft ervoor gezorgd dat je Mijn BSL eenvoudig en snel kunt raadplegen.Je kunt de producten hieronder links aanschaffen en rechts inloggen.

» Andere revante producten voor Scalda studenten en medewerkers.

Registreer

Schaf de BSL Academy aan: 

BSL Academy mbo AG

Eenmaal aangeschaft kun je thuis, of waar ook ter wereld toegang krijgen tot Mijn BSL.

Heb je een vraag, neem dan contact op met Jan van der Velden.

Login

Als u al geregistreerd bent, hoeft u alleen maar in te loggen om onbeperkt toegang te krijgen tot Mijn BSL.

Inloggen
Top
Huisarts en wetenschap

01-01-2008 | Beschouwing

Kijken, luisteren en dan spreken

Hoe gaan huisartsen om met (vermoedens van) kindermishandeling?

Auteurs: Joke Meulmeester, Rob Beukering

Gepubliceerd in: Huisarts en wetenschap | Uitgave 13/2008

Log in om toegang te krijgen
share
DELEN

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

  • Optie A:
    Klik op de rechtermuisknop op de link en selecteer de optie “linkadres kopiëren”
  • Optie B:
    Deel de link per e-mail
    Link delen
publish
Publiceer nu

Samenvatting

Meulmeester JF, Beukering RG. Kijken, luisteren en dan spreken. Hoe gaan huisartsen om met (vermoedens van) kindermishandeling? Huisarts Wet 2008;51(13):673-7.
Huisartsen signaleren relatief weinig kindermishandeling. De huisarts als gezinsarts heeft een belangrijke taak bij het signaleren van kindermishandeling. Toch ervaren huisartsen in de praktijk belemmeringen bij het melden en bespreekbaar maken van de gesignaleerde zorgen. Er is veel onzekerheid over het omgaan met het beroepsgeheim. De richtlijn van de nieuwe KNMG-meldcode is ‘spreken, tenzij’. Huisartsen vragen vaak om anoniem te mogen melden. Dit kan alleen onder voorwaarden, waarbij het om uitzonderlijk ernstige situaties gaat. De KNMG-meldcode adviseert uiterst terughoudend te zijn met anoniem melden.
In de praktijk blijkt de wens om anoniem te melden vaak gebaseerd op onzekerheid over het bespreekbaar maken van de gesignaleerde problematiek. Hierbij kan het AMK ondersteuning bieden. Concreet zijn over zorgen en deze als een gemeenschappelijke zorg bespreken, blijkt in de praktijk goed te werken. De werkwijze van het AMK is beschreven zodat huisartsen weten wat zij in de praktijk van het AMK kunnen en mogen verwachten.
Literatuur
1.
2.
3.
Lamers-Winkelman F, Winder LA, Baeten PACM. Kindspoor: vroegtijdige signalering en aanpak van geweld in gezinnen. Den Haag: Stichting Bureaus Jeugdzorg Haaglanden/Zuid Holland, 2007.
4.
IJzendoorn MH, Prinzie P, et al. Kindermishandeling in Nederland anno 2005. De nationale prevalentiestudie mishandeling van kinderen en jeugdigen (NPM-2005). Leiden: Casimir Publishers 2007.
5.
Lamers-Winkelman F, Slot NW. Scholieren over mishandeling. Resultaten van een landelijk onderzoek naar de omvang van kindermishandeling onder leerlingen van het voortgezet onderwijs. Amsterdam: Vrije Universiteit (PI research), 2007.
6.
Baeten P, Geurts E. In de schaduw van het geweld. Kinderen die getuige zijn van geweld tussen ouders. Utrecht: NIZW, 2002.
7.
De Roode R, Meulmeester JF. Spreek voor het kind. Medisch Contact 2008;63:1444-6.
8.
Goren SS, Raat AMC, Broekhuijsen-Van Henten DM, Russel IMB, Van Stel HF, Schrijvers AJP. Kindermishandeling vaak niet herkend op de huisartsenpost. Ned Tijdschr Geneesk (aangeboden 2008).
9.
Van Saltbommel E. Nee tegen kindermishandeling. Den Haag: Politie Haaglanden, Bureau Doelgroepen en Netwerken, 2008.
10.
Maat-Van Maanen J, Mol S, Kuyvenhoven M, Schellevis F. Kindermishandeling, een ondergeschoven kind? Huisarts Wet 2005:48:265.
11.
Reijnders UJL, Van Baasbank MC, Van der Wal G. Diagnosis and interpretation of injuries: a study of Dutch general practitioners. J Clin Forensic Med 2005:12:291-5.
12.
Bleeker G, Vet NJ, Haumann ThJ, Van Wijk IJ, Gemke RJBJ. Toename van het aantal gemelde gevallen van kindermishandeling na een gestructureerde aanpak in het VU Medisch Centrum, Amsterdam, 2001/'04. Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:1620-4.
13.
Lo Fo Wong SH. The doctor and the woman ‘who fell down the stairs’: family doctor’s role in recognising and responding to intimate partner abuse. Nijmegen: Radboud Universiteit, 2006.
14.
KNMG. Meldcode inzake kindermishandeling IX 01. Utrecht: KNMG uitgave 3.0, laatst gewijzigd 2004.
15.
Bosschaart AN, Hulst E, De Haan FJ. De plicht van iedere hulpverlener: meldcode kindermishandeling behoeft dringend aanpassing. Medisch Contact 2007;62:1984-6.
16.
KNMG. Meldcode kindermishandeling. Utrecht: KNMG uitgave 2008.
17.
Baeten P. Protocol van handelen bij vermoedens van kindermishandeling in relaties van afhankelijkheid en onvrijheid. Advies- en Meldpunten Kindermishandeling. Utrecht: NIZW, 2004.
Metagegevens
Titel
Kijken, luisteren en dan spreken
Hoe gaan huisartsen om met (vermoedens van) kindermishandeling?
Auteurs
Joke Meulmeester
Rob Beukering
Publicatiedatum
01-01-2008
Uitgeverij
Bohn Stafleu van Loghum
Gepubliceerd in
Huisarts en wetenschap / Uitgave 13/2008
Print ISSN: 0018-7070
Elektronisch ISSN: 1876-5912
DOI
https://doi.org/10.1007/BF03086993