Koorts komt bij kinderen veel voor, maar leidt lang niet altijd tot een bezoek aan de arts. Een eerste selectie vindt in de meeste gevallen plaats door de doktersassistente met behulp van systematische telefonische triage en urgentiebepaling. Koorts wordt vooral bij jonge kinderen (jonger dan 5 jaar) aan de arts gepresenteerd. Na anamnese en gericht lichamelijk onderzoek wordt er meestal een oorzaak gevonden voor de koorts. Slechts zelden is aanvullend onderzoek noodzakelijk. Bij kinderen jonger dan twee jaar met koorts zonder aanwijzingen voor een focus wordt meteen urine onderzocht. Vaak is er sprake van een onschuldige virale infectie van de bovenste luchtwegen. Soms is er sprake van een ernstiger bacteriële infectie waarvoor behandeling met antibiotica nodig is. Het is de taak van de arts die het kind met koorts ziet om vooral de ouders gerust te stellen, maar anderzijds alarmsymptomen tijdig te onderkennen en vervolgens adequaat te handelen. Dit geldt vooral bij verdenking op een meningitis. Als complicaties van koorts kunnen dehydratie en koortsstuipen voorkomen.