De laboratoriumdiagnostiek van infectieziekten en daarmee ook van seksueel overdraagbare aandoeningen (soa) heeft in de laatste decennia grote veranderingen ondergaan. De klassieke kweekmethoden en serologische bepalingen worden nog steeds gebruikt, maar in toenemende mate worden antigeendetectie- en nucleïnezuuramplificatietechnieken geïntroduceerd. Hierdoor zijn zowel de gevoeligheid van de diagnostiek als de snelheid sterk verbeterd. Voor deze nieuwe technieken worden meestal commerciële testkits gebruikt met speciaal voor die kits ontworpen afname- en transportmateriaal. Gebruik van verkeerd afname- en transportmateriaal kan de kwaliteit van de laboratoriumdiagnostiek sterk negatief beïnvloeden. Voor een optimale diagnostiek is dan ook een goede samenwerking tussen huisarts en laboratorium vereist. In dit hoofdstuk worden de belangrijkste diagnostische mogelijkheden voor de verschillende soa besproken.