Laten wat kan

Langdurige institutionele zorg is een gek ding. Iedereen vindt het mooi dat er in Nederland een plek is om te schuilen wanneer lijf of hoofd het laten afweten. Tegelijkertijd is een ‘opname’ niet bepaald geliefd. ‘Als ik naar het verpleeghuis moet, dan maar liever dood,’ is een veelgehoorde reactie. Misschien komt zo’n opmerking voort uit een diepgewortelde angst voor aftakeling. Maar mensen zien er ook een aanwijzing in dat de geleverde zorg onvoldoende is en dat er (nog) meer bij moet. De vraag is dan echter, hoever je daarin moet gaan. De langdurige zorg is big business en we leven in tijden van schaarste. Overheid en politiek vragen zich daardoor publiekelijk af of ‘alles moet wat kan’, een gezegde dat tot voor kort enkel gebezigd werd als het ging om medische behandeling. …