Vrouwelijke slachtoffers van huiselijk geweld zoeken meestal geen hulp bij de huisarts

Drijber BC, Reijnders UJL, Ceelen M. Vrouwelijke slachtoffers van huiselijk geweld zoeken meestal geen hulp bij de huisarts. Huisarts Wet 2008;51(1):6-10.

Methode Van oktober 2005 tot oktober 2007 namen 576 volwassen vrouwelijke slachtoffers van huiselijk geweld deel aan het onderzoek. We vroegen hun of zij wel of niet met de huisarts over het geweld gesproken hadden en wat de redenen hiervoor waren. De slachtoffers die het geweld niet bespraken met de huisarts (de ‘niet-praters’) vroegen we of ze de huisarts voor andere klachten hadden bezocht en of ze er wél over zouden hebben gesproken als de huisarts er naar had gevraagd. Vrouwen die het geweld wel met de huisarts hadden besproken (de ‘praters’) vroegen we of dit contact bevredigend was verlopen.

Resultaten Van de 576 deelnemende vrouwen sprak 37% met de huisarts over het geweld, 63% deed dat niet. De belangrijkste reden om het geweld niet met de huisarts te bespreken was schaamte. Ongeveer 60% van de niet-praters bezocht gedurende de periode van huiselijk geweld de huisarts. Dit gold vooral voor langdurig en veelvuldig mishandelde vrouwen (circa 80%). Ruim de helft van de niet-praters zou wel gesproken hebben als de huisarts er naar gevraagd had. Van de praters sprak bijna de helft met de huisarts in de hoop doorverwezen te worden. Driekwart van de praters was tevreden over het contact met de huisarts. Een kwart van hen was ontevreden, vooral vanwege gebrek aan tijd of kennis op dit gebied, of omdat ze zich niet serieus genomen voelden. Slechts 5% van de praters besprak het geweld omdat de huisarts het initiatief nam.