Loslaten

Ik ben niet van het afscheid nemen en toch doe ik het geregeld. Als het om werk gaat, zo eens in de veertien jaar. Zolang werkte ik als verpleegkundige in de psychiatrie en zolang werk ik nu ook al bij de uitgever van dit tijdschrift. Eerst als journalist voor Verpleegkunde Nieuws (later Bijzijn) en de afgelopen zeven jaar met heel veel plezier als hoofdredacteur van Mednet. Van jobhoppen is in mijn geval dus geen sprake. Ik ben eerder van het type trouwe hond. En toch ga ik Mednet per 1 mei verlaten en is dit dus de laatste keer dat ik mij op deze plaats tot u richt. Het nare aan afscheid nemen en weggaan is dat je gewoonten, zekerheden, projecten en vooral mensen ‘los’ moet ‘laten’. En hoewel ik na zoveel jaren psychiatrie en moederschap toch bekend ben met het begrip, is het mij nooit duidelijk geworden hoe loslaten precies in zijn werk gaat. Laten we concluderen dat ik er geen ster in ben. En dus ben ik hier tot de laatste minuut bezig zoals altijd; betrokken en gedreven. Alsof er van weggaan geen sprake is. Alsof mijn bureaulade niet langzaam leeg raakt en mijn doorgaans ongeordende werkplek niet op het steriele af, keurig is geworden. …