De dubbele vergrijzing heeft verregaande gevolgen voor de verdere inrichting van de somatische en geestelijke gezondheidszorg voor ouderen in Nederland en Vlaanderen. In de media is het maatschappelijke debat over hoe we de ouderenzorg goedkoper en slimmer organiseren zónder kwaliteitsverlies of bij voorkeur met een verbetering van kwaliteit voor ogen, in volle gang (http://www.mezzo.nl). Zo blijkt de inzet vooral te bestaan uit een grotere bijdrage van naastbetrokkenen. In de ouderenzorg kunnen onder naastbetrokkenen vooral mantelzorgers worden verstaan. Maar ook het betrekken van de professionele zorgverleners zoals verzorgenden en verpleegkundigen in de thuiszorg en het verzorgings- of verpleeghuis, is essentieel. Ons uitgangspunt is dat we het probleem van de (dubbele) vergrijzing van onze samenleving niet kunnen afwentelen op naastbetrokkenen zonder adequate interventies gericht op het maximaliseren van hun competentie. Een goede relatie met mantelzorgers en professionele zorgverleners is hierbij van cruciaal belang. Derhalve zou het goed zijn om naastbetrokkenen te monitoren op (dreigende) overbelasting. Dit artikel gaat in op de specifieke problematiek bij ouderen en bespreekt effecten hiervan op en interventies voor naastbetrokkenen. Ten slotte worden aanbevelingen gegeven voor de klinische praktijk van de GZ-psycholoog.