Skip to main content
Mijn bibliotheek
Shop
Nieuws Boeken Tijdschriften Toetsvragen Web-tv Video Audio
Tips voor Mijn BSL
Inloggen

Welkom bij Scalda & Bohn Stafleu van Loghum

Scalda heeft ervoor gezorgd dat je Mijn BSL eenvoudig en snel kunt raadplegen.Je kunt de producten hieronder links aanschaffen en rechts inloggen.

» Andere revante producten voor Scalda studenten en medewerkers.

Registreer

Schaf de BSL Academy aan: 

BSL Academy mbo AG

Eenmaal aangeschaft kun je thuis, of waar ook ter wereld toegang krijgen tot Mijn BSL.

Heb je een vraag, neem dan contact op met Jan van der Velden.

Login

Als u al geregistreerd bent, hoeft u alleen maar in te loggen om onbeperkt toegang te krijgen tot Mijn BSL.

Inloggen
Top
Huisarts en wetenschap
Gepubliceerd in:

01-09-2004 | Implementatie

Obductie als laatste verwijzing vanuit de huisartsenpraktijk

Auteurs: F Oppewal, dr. F Smedts, prof.dr. B Meyboom-de Jong

Gepubliceerd in: Huisarts en wetenschap | Uitgave 9/2004

Log in om toegang te krijgen
share
DELEN

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

  • Optie A:
    Klik op de rechtermuisknop op de link en selecteer de optie “linkadres kopiëren”
  • Optie B:
    Deel de link per e-mail
    Link delen
publish
Publiceer nu

Samenvatting

Oppewal F, Smedts F, Meyboom-de Jong B. Obductie als laatste verwijzing in de huisartsenpraktijk. Huisarts Wet 2004;47(9):408-10.
Inleiding Wanneer roept een sterfgeval in de huisartsenpraktijk zodanige vragen op dat verwijzing naar de patholoog plaatsvindt?
Interventie Een protocol voor obductie in de eerste lijn werd geschreven en getoetst, waarbij vervoerskosten werden vergoed.
Uitkomsten Over een periode van 6 jaar werden 40 obducties (24 mannen) op verzoek van 31 van de 90 betrokken huisartsen verricht. Dit betekent dat er in de protocolregio drie- tot viermaal zoveel obducties op verzoek van de huisarts werden gedaan als in twee andere regio's. Meestal betrof het acuut overleden patiënten (85%) met cardiaal gerelateerde aandoeningen (65%). Er waren 5 sterfgevallen met directe, genetische consequenties voor de nabestaanden. De doodsoorzaak kon bij 4 overledenen (10%) niet vastgesteld worden.
Conclusie Wanneer het voor huisartsen gemakkelijker wordt obductie aan te vragen, overbelast dit de patholoog niet. Door obductie te laten verrichten bij (acuut) overleden patiënten kan de huisarts meestal de doodsoorzaak laten vaststellen, de kwaliteit van zijn handelen toetsen en nabestaanden beter begeleiden.
vorige artikel Intermezzo
volgende artikel NHG-Standaard Hoofdplijn
Literatuur
Wabeke E. Obductie: wat kan de huisarts ervan leren? Huisarts Wet 1989;32:458-61.
Van Ingen G, Meijer CJLM. Obducties voor huisartsen en voor klinisch werkende specialisten; de indicaties onderzocht. Ned Tijdschr Geneeskd 1994;138:767-70.PubMed
Bremer GJ. Obducties in de eerstelijnsgezondheidszorg, verpleeghuizen en zwakzinnigeninrichtingen. Ned Tijdschr Geneeskd 1990;134:214-5.PubMed
Van Ingen G, Van Loenen AC, Meijer CJLM. Toxicologisch onderzoek bij obducties voor huisartsen. Pharm Weekbl 1994;129:953-5.
Oppewal F, Meyboom-de Jong B. Mortality in general practice. An analysis of 841 deaths during a two-year period in 17 Dutch practices. Eur J Gen Pract 2004;10:13-7.CrossRefPubMed
De Vreede-Swagemakers JJ, Gorgels AP, Dubois-Arbouw WI, Van Ree JW, Daemen MJ, Houben LG, et al. Out-of-hospital cardiac arrest in the 1990s: A population-based study in the Maastricht area on incidence, characteristics and survival. J Am Coll Cardiol 1997;30:1500-5.CrossRefPubMed
Thomas AC, Knapman PA, Krikler DM, Davies MJ. Community study of the causes of ‘natural’ sudden death. BMJ 1988;297:1453-6.CrossRefPubMed
Westendorp RGJ. Dwalingen in de methodologie. VI. Doodsoorzaken in perspectief. Ned Tijdschr Geneeskd 1998;142:1950-3.PubMed
Schadé E, IJzermans CJ. Over de volledigheid van de voorgestelde kankerregistratie. Huisarts Wet 1985;28:171-3.
Van Daele MERM, Berger RMF, Smeets J, Hess J. Plotselinge dood bij jonge mensen door aritmogene rechterventrikeldysplasie. Ned Tijdschr Geneeskd 1998;142:32-6.PubMed
Reijnders UJL, Das C, Soethout MBM, Van der Wal G. Artsen herkennen niet-natuurlijke dood onvoldoende. Med Contact 1999;54:1704-7.
Lagro-Janssen T. Een plaats om te sterven… voor man en vrouw gelijk? Huisarts Wet 1987;30:101-4.
Van Dijk EC, Bosman J, Groeneveld Y. Gemiste kansen, huisartsen hebben weinig oog voor weefseldonatie. Med Contact 2001;56:1803-5.
Lundberg GD, Voigt GE. Reliability of a presumptive diagnosis in Sudden Unexpected Death in Adults. The case for the autopsy. JAMA 1979;242:2328-30.CrossRefPubMed
Spencer J. The dead do tell tales. Med J Australia 1994;161:229-30.PubMed
Van Rijssel TG. Het laatste consult. Ned Tijdschr Geneeskd 1985;129:197-9.PubMed
Lipsky MS. Autopsy: role of the family physician. Am Fam Phys 1993;47:1605-9.
Oppewal F, Meyboom-de Jong B. Overwegingen van huisartsen bij het niet aanvragen van obductie. Een verslag van drie focusgroepen. Ned Tijdschr Geneeskd 2003;147:1315-8.
Vandenbroucke JP. Het Centraal Bureau voor de Statistiek: de begraafplaats van onze doodsoorzaken. Ned Tijdschr Geneeskd 1989;133:2112-4.PubMed
Metagegevens
Titel
Obductie als laatste verwijzing vanuit de huisartsenpraktijk
Auteurs
F Oppewal
dr. F Smedts
prof.dr. B Meyboom-de Jong
Publicatiedatum
01-09-2004
Uitgeverij
Bohn Stafleu van Loghum
Gepubliceerd in
Huisarts en wetenschap / Uitgave 9/2004
Print ISSN: 0018-7070
Elektronisch ISSN: 1876-5912
DOI
https://doi.org/10.1007/BF03083792

Andere artikelen Uitgave 9/2004

Over de grenzen van het vak: EGPRN-Congres in België

  • In de praktijk

De kwaliteit van CBO-richtlijnen en NHG-Standaarden beoordeeld met het AGREE-instrument

  • Onderzoek

Kwaliteit van zorg en registratie

  • Journaal

Injectietherapie bij schouderaandoeningen

  • Ingezonden

Liever geen verkorte standaarden

  • Ingezonden

Euthanasie in België

  • Journaal