Veroudering is een hot topic voor Japan. Het is een van de landen met de hoogste levensverwachting: gemiddeld worden Japanners drie jaar ouder dan Nederlanders. Een paar maanden geleden werd de mijlpaal van vijftigduizend centenaria gehaald, van wie de oudste 114 was. Daarnaast is Japan koploper in de wereld wat betreft vergrijzing: Europese landen zien het als hun voorland wat betreft bevolkingsopbouw. Die vergrijzing is ook goed zichtbaar in Japan, zeker als je de grote steden verlaten hebt. Wat me daarbij steeds verbaast is het aantal oudjes dat met een lichaam gebogen in een permanente hoek van 90 graden zonder rollator (!) over straat schuifelt. Het weerhoudt de kromgetrokken oudjes niet om zelf boodschappen te doen, ook al omdat het hun aan een alternatief ontbreekt. Ouderen zijn ook zeer zichtbaar in de stad in de vroege ochtend, net voordat de grote massa’s forenzen richting werk vertrekken. De senioren verzamelen zich dan in kleine groepjes om hun Radio Taiso ochtendgymnastiek uit te voeren. Een parkje of een brug over een rivier en een transistorradio is het enige dat ze nodig hebben. Ook voelen de ouderen zich blijkbaar verantwoordelijk voor de omgeving en zijn zij het die zich organiseren om in groepen voor dag en dauw vrijwillig sigarettenpeuken één voor één met een tangetje op te rapen.
