In dit hoofdstuk is patiënteninformatie als onderdeel van patiëntenvoorlichting aan de orde geweest. Onder meer is ingegaan op het begrip informatie, waarbij zowel de communicatiewetenschappelijke als de juridische betekenis (wgbo) is belicht. Enige sociaalwetenschappelijke achtergronden van informatiezoekend gedrag zijn kort besproken. Daarna is ingegaan op enige redenen en effecten van informatieverstrekking, zowel in de algemeen medische als in de tandheelkundige situatie.
De kennis van zowel patiënten als van tandartsen in relatie met informatieverstrekking is hierna besproken. Daarbij is opgemerkt dat er weinig onderzoek bekend is naar de kennis van patiënten van algemeen tandheelkundige onderwerpen, uitgezonderd naar de kennis van preventie en parodontale kwesties. Deze kennis blijkt overigens matig, maar vergeleken met vroeger wel toe te nemen.
Voorts is de zorg uitgesproken dat, gezien de enorme toevloed van onderzoeksgegevens, tandartsen en mondhygiënisten niet adequaat kunnen reageren op moderne ontwikkelingen en op vragen van patiënten vaak moeilijk antwoord kunnen geven. Patiënten blijken nogal wat vragen te hebben. Vermeld is dat patiënten veel vragen hebben in de categorie ‘verrichtingen van tandartsen’. Aangestipt is daarna de nogal ingewikkelde problematiek rond de beantwoording van vragen en de manier waarop de tandarts of mondhygiënist met behulp van het internet en zoekmachines wetenschappelijk gefundeerde kennis kan verkrijgen om de patiënt adequaat te helpen. Tot slot zijn in een schema onderwerpen opgenomen waarover, in de praktijk, informatie behoort te worden gegeven. Het hoofdstuk is afgesloten met enige praktische aanwijzingen bij het geven van patiënteninformatie.
