In 2001 verscheen Een theorie van de presentie waarin Andries Baart pleit voor toewijding van hulpverleners in plaats van afstandelijk interventionisme. In zijn boek Is het te doen? stelt Johan Bootsma vragen over de relevantie en bruikbaarheid van de presentiebenadering. Wordt deze in het veld goed begrepen? Is ze toepasbaar en leerbaar? In de eerste zes hoofdstukken staat de theorie van presentie centraal, in de volgende vijf de toepasbaarheid en leerbaarheid. Maar de lezer die een gemakkelijk lesje in presentie verwacht, komt bedrogen uit. Bootsma geeft weliswaar uitleg maar gaat vooral met Baart in debat. Enige voorkennis van de presentietheorie is daarom nodig om het debat te kunnen volgen. Bootsma trekt de geldigheid van basale claims van de presentietheorie in twijfel. Bijvoorbeeld: Kan presentie wel professioneel zijn? Is presentie superieur aan reguliere hulpverlening? Is de theorie wel een praktijktheorie – dus praktisch hanteerbaar? Bootsma voert het debat door veel citaten uit het werk van Baart te interpreteren. Hij weerlegt bepaalde claims en ondersteunt andere. Hij legt tegenstrijdigheden bloot, acht Baart aanmatigend, waardeert onderdelen en bouwt zo zijn redenering op. De conclusie luidt dat de presentietheorie waardevol en leerbaar is, maar dat de praktijk – in elk geval binnen opleidingen – niet te doen is.