Reacties van Pieter Sluis en Thirza Koster

“Graag reageer ik op het verhaal van Rob Bruntink. Begin jaren tachtig was ik stafmedewerker van Elisabeth Kübler-Ross en raakte ik direct betrokken bij de start van de hospice-ontwikkelingen in de westerse wereld. De basis ervan was dat er steeds minder aandacht en ruimte voor individuele mensen was wat betreft het omgaan met ziekte en sterven. De opschuivende professionalisering van de op wetenschap gebaseerde gezondheidszorg maakte dat de aandacht van de individuele mens naar ‘mensen’ en vooral ook naar het (beheers)systeem verschoof. Waar de Zorg ooit begon vanuit het Hart van mensen die zich het lot van medemensen aantrokken, werd het vooral de kwaliteit van hun Hoofd die de toon ging zetten. Het is een feit dat we daar heel veel aan te danken hebben en als huisarts ben ik me daar steeds bewust van gebleven. Maar er is ook een essentieel verlies mee geleden en vooral in de laatste fase van het leven gaf dat bij mij de doorslag bij het gaan zoeken naar andere mogelijkheden. …