Reacties

Bij deze wil ik reageren op het artikelArbeiderskinderen struikelen over mores medische wereld. Het artikel laat een wat vervelende nasmaak bij mij achter. Het artikel suggereert dat kinderen die niet uit een klassiek doktersmilieu komen, moeite hebben met aanpassing aan de wereld waarin zij carrière willen maken. Maar welk milieu is er nu eigenlijk apart? Ook ik was een vreemde eend in de bijt. Mijn naam is Jan Westerink. Ik heb slechts één voornaam en een achternaam die verraadt dat ik niet uit de Randstad kom. Mijn moeder werkte in een confectiefabriek, mijn vader ging na de LTS werken als lasser en orgelbouwer. Ik was de eerste in de familie die een universitaire studie afrondde. Het artikel suggereert dat ik een grote kans had om te gaan solliciteren in korte broek, dat ik als een stil muisje achter in de collegezaal zou gaan zitten en dat ik waarschijnlijk gewoon niet helemaal weet ‘hoe het heurt’. Ook het redactioneel van de hoofdredacteur gaat hier in mee: Zij moest het accent nog afleren, de spijkerbroek werd vervangen en ze moest nog omgangsvormen leren, maar prijst zichzelf dat dit bij haar zoon niet nodig zal zijn. Maar waar is hij dan precies klaar voor? Het worden van een goede dokter of voldoet hij wel aan de eisen van het milieu? Bij mij geen minderwaardigheidscomplex over mijn familie, ik ben er zelfs trots op. Ik gruw van het schrijven vol dedain over die onaangepaste ‘arbeiderskinderen’, terwijl het superieure doktersmilieu als standaard wordt gesteld zonder enige kritiek. …