Richtlijnen zijn bedoeld om zorgverleners en patiënten te helpen bij het nemen van beslissingen in de medische praktijk. Vooral handig in situaties waarbij het niet direct duidelijk is wat de beste keuze is. Richtlijnen beogen daarmee ook ongewenste variatie in de praktijk te verminderen en mogelijke controverses te beslechten. Maar soms roepen richtlijnen veel emoties op en wakkeren ze controverses juist aan. En dat heeft alles te maken met de uiteenlopende missies en belangen van verschillende partijen. Net als in de politiek. Dit overkwam de richtlijn van de Infectious Disease Society of America over de diagnostiek en behandeling van Lyme-borreliose, onlangs beschreven in een commentaar in de JAMA. De richtlijn ontraadde het langdurig gebruik van antibiotica bij ‘chronische Lyme-ziekte’ op grond van gebrek aan bewijs voor een etiologisch verband tussen de veelal aspecifieke symptomen en de borrelia burgdorferi bacterie.