In deze bijdrage worden twee wat bijzondere dermatologische beelden besproken, die zich in de eigen praktijk hebben aangeboden.
De eerste casus betreft een man van 52 jaar oud, onderhoudsmechanicus, die al een aantal jaren roodbruine vlekken heeft, voornamelijk op de romp en rug. Tot nog toe werd aangenomen dat ze met zonne-expositie te maken hadden. Hij meldt zich, omdat de letsels in omvang toenemen, het zijn nu echte papels aan het worden. Zijn echtgenote is bezorgd vanwege het esthetische aspect, en het feit dat de letsels steeds meer beginnen te jeuken en door de krabreactie een urticariële reactie vertonen. Na advies van de dermatoloog maak ik kennis met een mij tot dan toe onbekende aandoening: urticaria pigmentosa.
De tweede casus gaat over een bijna klassiek verhaal van een huidreactie op de zon. Na een van de eerste zonnige dagen meldt een adolescent zich met jeukende papels op de onderarmen en het aangezicht, nadat ze de dag tevoren met vriendinnen van de eerste zonnestralen heeft genoten in het naburige park. Algauw komt dan de term zonneallergie in beeld, maar niet alles is zomaar een ‘allergie’. Het beleid bij zongebonden aandoeningen bestaat in essentie uit preventie en symptoomtherapie. Toch is het zaak om binnen de fotodermatosen de ‘echte allergie’ te detecteren. Aan bod komt de polymorfe lichteruptie, als voorbeeld van de fotodermatosen.