Henskens L. Schriftelijke wilsverklaringen. Huisarts Wet 2014;57(8):416-9.
Huisartsen krijgen geregeld te maken met schriftelijke wilsverklaringen. Door middel van een wilsverklaring geeft de opsteller instructies over de behandeling die hij in de toekomst wel of niet wenst te ondergaan, onder van tevoren bepaalde omstandigheden. Een negatieve wilsverklaring behelst een geheel of gedeeltelijk behandelverbod en moet in beginsel worden gerespecteerd. Een positieve wilsverklaring betreft een behandelverzoek. Dit laat de huisarts de ruimte om zelf te beoordelen of hij kan voldoen aan het verzoek. Door middel van een schriftelijke machtiging benoemt de patiënt een vertegenwoordiger voor het geval hij wilsonbekwaam is geworden. Is er een curator of mentor aan de patiënt toegewezen, dan is deze volgens de Wet op de Geneeskundige Behandelovereenkomst de vertegenwoordiger. Wilsverklaringen dienen aan bepaalde vormeisen te voldoen. Nadat een wilsverklaring is opgesteld en besproken, zorgt de huisarts voor registratie in het patiëntdossier en voor overdracht aan de huisartsenpost en andere betrokken zorgverleners. De noodzaak om besluitvorming rond het levenseinde tijdig ter sprake te brengen vraagt van de huisarts een proactieve en anticiperende houding.