Het aantal hulpvragen op het gebied van seksverslaving groeit. Seksverslaving is in wetenschappelijk en therapeutisch opzicht een omstreden begrip. Er is een scala aan visies op ontstaan, dynamiek en behandeling. In deze bijdrage wordt een manier van kijken beschreven die is ontwikkeld in langdurige ervaring als onderzoeker en hulpverlener op het gebied van seksverslaving of dwangmatige seksualiteit. Bij gebrek aan een goed alternatief wordt in dit artikel consequent de term ‘seksverslaving’ gebruikt om een ‘oncontroleerbaar seksueel gedragspatroon met negatieve consequenties’ aan te duiden. Als aanvulling op het denken over seksverslaving als letterlijke verslaving (conform verslaving aan alcohol, harddrugs, enzovoort) wordt een model gepresenteerd waarin het versterken van eigenwaarde en het vermogen voor het eigen welbevinden te kiezen centraal staat. In de therapie dient de aandacht minder op de symptomen en de bestrijding daarvan te liggen dan op het versterken van het zelfsturend vermogen.