Si, señor silencioso

'Niet dichtbij komen hoor. Je weet wat ik heb gezegd.' Glimlachend kijk ik naar de jongen die voor onze haag ongeduldig op en neer springt. Terwijl de buurvrouw haar zoontje vermanend toe blijft spreken, tik ik onhandig de voetbal over de afscheiding. 'Kun jij wel voetballen?' 'Nee, niet goed', zeg ik eerlijk. Snel draait hij zich om en holt achter de bal aan. Zonder te kijken loopt hij de straat op. Geen woonerfauto's, dit keer. Corona heeft de buurt stiller gemaakt. 'Mama, mama, buurman kan niet voetballen. Ikke wel, zie dan.' De bal scheert rakelings langs haar hoofd en bonst hard tegen de garagedeur. Schuldbewust kijkt de kleine man naar mij. Met mijn liefste stap ik in de auto voor de langdurig uitgestelde behandeling. Mama en mini-Messi zwaaien ons uit. Voor het eerst na drie maanden zijn we weer samen op pad. Het is zomer en de geplande zorg is gedeeltelijk opgestart. …