Begin jaren ’60 bleek het slaapmiddel thalidomide, dat ook gepropageerd werd als medicijn tegen ochtendmisselijkheid, ernstige teratogene bijwerkingen te hebben: foto’s van pasgeboren kinderen met onderontwikkelde of afwezige ledematen haalden de wereldpers en het middel werd internationaal in de ban gedaan. Dit Softenondrama versnelde de oprichting van een toezichthoudende geneesmiddelenautoriteit, het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG). Anno 2008 is, gesteund door hetzelfde CBG, het verguisde middel weer beschikbaar; niet als slaapmiddel, maar onder bijzondere omstandigheden voor de behandeling van onder andere de ziekte van Kahler en lepra. Een betere illustratie van het spanningsveld van werkzaamheid en veiligheid van geneesmiddelen is niet denkbaar.