Stephen Palmer & Almuth McDowall (Eds) (2010). The coaching relationship. Putting people first. New York / Hove: Routledge. 240 pp., ₤ 15,30

Meer en meer psychotherapeuten begeven zich tegenwoordig op het terrein van coaching en consultatie. In dat veld is men immers nog vrij van DBC’s en protocollen. Ook veel cliënten willen liever coaching dan protocollaire of institutionele therapie, omdat ze de tijd en ruimte wensen om hun eigen gedachten en gevoelens uit te zoeken en hun eigen doelen te formuleren. Of hun doelen beperkt willen houden tot een aspect van hun functioneren en niet in de rol van patiënt wensen terecht te komen. Het is daarom aardig eens over de grenzen te kijken naar wat er zich op dat terrein aan het ontwikkelen is. Coachen is in de strikte zin geen psychotherapie. Het doel is anders: werkgerelateerd en met scherp omschreven doelen en een schriftelijk contract. Voor psychotherapeuten is het goed te beseffen dat bij coachen de verantwoordelijkheid voor doelen veel explicieter bij de cliënt ligt en blijft liggen. …