Dit is het elfde interview in een serie over de opleiding tot psychotherapeut. Er wordt in deze serie gesproken met twaalf Nederlanders en Vlamingen, die direct bij de opleidingen psychotherapie betrokken zijn of zijn geweest. Op deze manier wordt een beeld geschetst van de ontwikkeling van de opleiding psychotherapie vanaf de Tweede Wereldoorlog tot nu.
Cluckers (1946), opgeleid als klinisch psycholoog, is hoogleraar klinische kinderpsychologie aan de Katholieke Universiteit Leuven in België, en is verbonden aan de afdeling Psychotherapie en Dieptepsychologie. Zijn vakgebied omvat klinische ontwikkelingspsychologie en kinderpsychotherapie. Ook is hij verantwoordelijk voor de afstudeerrichting Klinische Psychologie (Kind, jeugdige en gezin). Dit behelst onder meer coördinatie en begeleiding van een uitgebreid stagenetwerk. Een derde belangrijke deel van zijn opdracht is de organisatie van een in 1974 gestarte postgraduaatopleiding in kinderpsychotherapie, waarvan hij toen een van de initiatiefnemers was.
Hij distantieert zich van een eenzijdige en overtrokken waardering van de positivistische tendens, omdat deze te weinig tijd en ruimte maakt voor een grondige hermeneutische aanpak, te weinig belang hecht aan de ontwikkelingsdimensies en aan de relationele dynamiek van het hulpverleningsproces tussen hulpverleners(s), het kind en zijn gezin.
Hij pleit ook voor ruime aandacht voor de persoonlijke ontwikkeling van opleidelingen om bovenstaande aanpak aan te kunnen.
